Oehoe, oehoe, oehoe. Half slapend registreer ik een vaag bekend geluid. Meteen schrik ik wakker. De Oehoe zit weer op het dak van de boerderij. Het is het vrouwtje, want in de verte antwoord het mannetje met een zware bassige oehoe. Enthousiast maak ik mijn slaapmaatje wakker. Zoals verwacht reageert deze niet-vogelaar met een brommend “ooooh” en draait zich om. Jan en Willy zijn ondertussen naar de binnenplaats gestommeld om in de schemer nog een glimp oehoe op te vangen.
Grappig: de eerste morgen in Spanje en al meteen wakker gemaakt worden door een oehoe; het kan slechter. Gisteravond zijn we in Spanje aangekomen om Ge en Susan van Boxmeer te bezoeken. Zij zijn begin 2008 naar Andalusië Spanje geëmigreerd om een boerderijruïne te verbouwen tot een Bed & Breakfast. Een week blijven we hier. Een beetje helpen, een beetje Bourgondisch vakantie vieren en natuurlijk een beetje vogelen.
De dagindeling zou ongeveer als volgt zijn: rondje vogelen nabij de boerderij tot 09 uur, ontbijten en dan werken tot ca 15 uur. Wat eten, weer werken tot 18 uur en dan vogelen tot het donker was om 20 uur. Borrelen, eten rond 22 uur, weer borrelen en daarna plat. Elke Spanjaard ligt helemaal dubbel bij zo’n dagindeling. Wie gaat er nou werken op het heetst van de dag. Rond eind september wordt het overdag immers nog dik 30 graden. Wij vonden vogelen belangrijker en vogels zijn ’s morgens en ’s avonds actiever dan midden op de dag. Qua vogels viel er van alles te zien rond de boerderij. De boerderij ligt trouwens in de driehoek tussen Malaga, Sevilla en Cordoba en heet ‘Cortijo Rural Gé en Susan’. De genoemde Oehoe broedt op ca. 200 meter van de boerderij in een oude steengroeve. Verder hoorden Duinpieper, Graszanger, Cetti’s Zanger, Roodstuitzwaluw, Baardgrasmus, Grauwe Gors, Kuifleeuwerik, Hop etc. tot de standaardvogels rondom de boerderij. Er zat verder een koppeltje Grijze Wouwen, veel Steenuil, enkele Dwergooruilen, Kerkuilen en natuurlijk Moorse Nachtzwaluwen. Zo kan ik natuurlijk nog een tijdje doorgaan met noemen van bijzondere soorten. Kijk maar op de site www.cortijogesusan.com voor een complete lijst en prachtige foto’s.
Vlakbij op 300 meter van de boerderij ligt een zoutwatermeertje genaamd “Laguna de Tiscar”. Normaal gesproken goed voor Flamingo, Steltkluut etc., maar het stond nu droog en we moesten het doen met Klapekster, Kleine Zwartkop, Koereiger en andere vervelende soorten.
Gelukkig hadden wij niet zo veel tijd om te vogelen; werken was het parool. Uiteraard stonden tijdens het werken de telescoop, de verrekijker en het fototoestel paraat. Op veel dagen een continue stroom van zwaluwen, gierwaluwen en natuurlijk veel roofvogels. Bellen van bijna 50 Rode Wouwen, elke dag volop Dwergarenden en Slangenarenden, soms Havikarend, Vale Gier, Wespendief, Zwarte Wouw en natuurlijk een hoop “gewoon” spul. Het is bijna niet te geloven dat we ook nog wat gedaan hebben. Wat valt er nog te vertellen: het eten was zeer goed, het weer was goed, de drank was lekker; kortom een plaats om zeker nog vaak te bezoeken.
Willy van Lanen
Jan van de Tillaart
William van der Velden
donderdag 4 december 2008
dinsdag 18 november 2008
de groentetuin
Zo, de boerderij is inmiddels compleet roze, en de balkons zijn bevestigd. Het is een zeer fraai geheel geworden. De India en de Afrika suite zijn op een haar na klaar.
Maar dat moet ook wel, want 1 november gaan we open, en zowaar hebben de eerste gasten al geboekt!
1 november komen de eerste gasten maar op 11 november zijn de volgende er al.
Tussen kerst en oud en nieuw zitten we al bijna vol en in januari wordt het echt druk.
Kei leuk dus! De aankomende weken gaan we druk verder met het verbouwen. De receptie en de entree en de badkamer van de ‘suite de tiscar’ zijn het eerst aan de beurt.
Dat wordt nog flink aanpoten voor 1 november. Gelukkig werkt het weer uitstekend mee, elke dag is het tussen de 25 en 30 graden met volop zon. Dit is duidelijk te merken in onze groente tuin.
We blijven de tomaten en paprika’s plukken en ook de bonen blijven komen. De paprika was wel het meest opmerkelijke de gehele zomer. We hebben er volop van kunnen genieten, we hadden 2 verschillende soorten gezet; grote en kleine paprika’s.
Het viel ons op als we de kleine paprika’s te lang lieten hangen, werden ze rood??
Ons Suus maakt elke dag gebruik van onze groente, in allerlei gerechten worden de groenten verwerkt, en wat we over hebben wordt ingemaakt. Ook zijn we op dit moment onze eerste olijven aan het inmaken. Van onze enige olijfboom; super leuk om te doen.
De laatste tijd kookte ons Suus steeds pittiger. Overal waar we onze groenten in verwerkten had een pittige smaak, en met de dag pittiger. En ze wist zeker dat ze het niet anders had klaargemaakt dan anders. Totdat de groente soep kwam. Bij elke hap sloegen de vlammen uit je oren.
Wat bleek nu; ik had Susan nooit verteld dat we twee verschillende soorten paprika’s hadden en omdat ik de kleine paprika’s al groen pluk en ze door elkaar in een bak gooide was er, behalve de grootte, geen verschil. De kleine paprika’s bleken echter geen paprika’s te zijn; maar Spaanse peper! En omdat de grote paprika’s die dag opwaren had ze al de kleintjes in de groentesoep gesneden. En echt waar, we hebben met tranen in onze ogen afscheid genomen van onze groentesoep.
Inmiddels hebben we ook een grote generator aangeschaft die in geval van bewolking alle accu’s automatisch volhoudt. Het heeft lang geduurd voordat alles op één lijn liep want in het begin viel regelmatig de stroom uit. En de generator bleef dan ook uit. En met volop zon, ja hoor, dacht de generator nu ga ik ook staan rammelen. De man van de generator en de man van de zonnepanelen hebben we op één dag uitgenodigd. En we hebben ze verteld dat ze er maar eens voor moesten zorgen dat alles op elkaar werd afgestemd.
En warempel, tegen 6 uur ‘s avonds werkte alles perfect. De heren waren tevreden en wij ook.
Zouden we nu eindelijk van onze stroomproblemen verlost zijn? Laten we het hopen!
Die dag had ik de gehele dag tegels staan slijpen, dus ik zag eruit als zwarte piet, maar dan in het wit.
Ik had wel een douche verdiend! Draai aan de kraan…. Niks. Even in de schuur kijken wat er aan de hand is, eigenlijk niks; alleen geen water!
Dan maar naar buiten bij de put. Inmiddels is het aardedonker, en moet ik door het veld naar de put. Onze watervoorziening wordt vanuit een groot pompstation naar onze put gepompt en daar tappen wij dan weer water vanaf.
Maar ook op die buizen zat geen druk, dus er was iets mis met het pompstation. Het was vrijdag avond, op zaterdag en zondag wordt er niet gewerkt, maandag was een feestdag, dus op z’n vroegst hebben we dinsdag pas weer water. Oké, volgende probleem… hoe komen we aan water?!
De volgende ochtend ging ons Suus vroeg naar de winkel om flessen water in te kopen, zodat we toch iets hebben. Terwijl ze naar het dorp rijdt komt ze onze buurman, en inmiddels vriend, Antonio Guzman tegen. Ze vertelde hem dat de boerderij zonder water zit en dat ze naar het dorp gaat om water te halen.
Inmiddels is het zaterdagavond 8 uur. We zijn nog allebei boven in de suites aan het werken, als we een auto aan horen komen. En je moet weten dat het hier in het weekend muis stil is. Heel langzaam zien we over de heuvels van Tiscar een auto aankomen, heel langzaam draait hij door het blauwe hek naar boven om richting onze boerderij te komen. We zien nog steeds niet goed wat of wie het is. Als de auto over de laatste heuvel komt zien we het. Het is antonio met achter op zijn jeep een kuip met 350 liter water! Met een brede glimlach stapt hij uit zijn wagen en roept naar ons:’Buitenlanders in onze buurt is tot daar aan toe, maar ze moeten niet gaan stinken’!
Groet Gé en Susan
Maar dat moet ook wel, want 1 november gaan we open, en zowaar hebben de eerste gasten al geboekt!
1 november komen de eerste gasten maar op 11 november zijn de volgende er al.
Tussen kerst en oud en nieuw zitten we al bijna vol en in januari wordt het echt druk.
Kei leuk dus! De aankomende weken gaan we druk verder met het verbouwen. De receptie en de entree en de badkamer van de ‘suite de tiscar’ zijn het eerst aan de beurt.
Dat wordt nog flink aanpoten voor 1 november. Gelukkig werkt het weer uitstekend mee, elke dag is het tussen de 25 en 30 graden met volop zon. Dit is duidelijk te merken in onze groente tuin.
We blijven de tomaten en paprika’s plukken en ook de bonen blijven komen. De paprika was wel het meest opmerkelijke de gehele zomer. We hebben er volop van kunnen genieten, we hadden 2 verschillende soorten gezet; grote en kleine paprika’s.
Het viel ons op als we de kleine paprika’s te lang lieten hangen, werden ze rood??
Ons Suus maakt elke dag gebruik van onze groente, in allerlei gerechten worden de groenten verwerkt, en wat we over hebben wordt ingemaakt. Ook zijn we op dit moment onze eerste olijven aan het inmaken. Van onze enige olijfboom; super leuk om te doen.
De laatste tijd kookte ons Suus steeds pittiger. Overal waar we onze groenten in verwerkten had een pittige smaak, en met de dag pittiger. En ze wist zeker dat ze het niet anders had klaargemaakt dan anders. Totdat de groente soep kwam. Bij elke hap sloegen de vlammen uit je oren.
Wat bleek nu; ik had Susan nooit verteld dat we twee verschillende soorten paprika’s hadden en omdat ik de kleine paprika’s al groen pluk en ze door elkaar in een bak gooide was er, behalve de grootte, geen verschil. De kleine paprika’s bleken echter geen paprika’s te zijn; maar Spaanse peper! En omdat de grote paprika’s die dag opwaren had ze al de kleintjes in de groentesoep gesneden. En echt waar, we hebben met tranen in onze ogen afscheid genomen van onze groentesoep.
Inmiddels hebben we ook een grote generator aangeschaft die in geval van bewolking alle accu’s automatisch volhoudt. Het heeft lang geduurd voordat alles op één lijn liep want in het begin viel regelmatig de stroom uit. En de generator bleef dan ook uit. En met volop zon, ja hoor, dacht de generator nu ga ik ook staan rammelen. De man van de generator en de man van de zonnepanelen hebben we op één dag uitgenodigd. En we hebben ze verteld dat ze er maar eens voor moesten zorgen dat alles op elkaar werd afgestemd.
En warempel, tegen 6 uur ‘s avonds werkte alles perfect. De heren waren tevreden en wij ook.
Zouden we nu eindelijk van onze stroomproblemen verlost zijn? Laten we het hopen!
Die dag had ik de gehele dag tegels staan slijpen, dus ik zag eruit als zwarte piet, maar dan in het wit.
Ik had wel een douche verdiend! Draai aan de kraan…. Niks. Even in de schuur kijken wat er aan de hand is, eigenlijk niks; alleen geen water!
Dan maar naar buiten bij de put. Inmiddels is het aardedonker, en moet ik door het veld naar de put. Onze watervoorziening wordt vanuit een groot pompstation naar onze put gepompt en daar tappen wij dan weer water vanaf.
Maar ook op die buizen zat geen druk, dus er was iets mis met het pompstation. Het was vrijdag avond, op zaterdag en zondag wordt er niet gewerkt, maandag was een feestdag, dus op z’n vroegst hebben we dinsdag pas weer water. Oké, volgende probleem… hoe komen we aan water?!
De volgende ochtend ging ons Suus vroeg naar de winkel om flessen water in te kopen, zodat we toch iets hebben. Terwijl ze naar het dorp rijdt komt ze onze buurman, en inmiddels vriend, Antonio Guzman tegen. Ze vertelde hem dat de boerderij zonder water zit en dat ze naar het dorp gaat om water te halen.
Inmiddels is het zaterdagavond 8 uur. We zijn nog allebei boven in de suites aan het werken, als we een auto aan horen komen. En je moet weten dat het hier in het weekend muis stil is. Heel langzaam zien we over de heuvels van Tiscar een auto aankomen, heel langzaam draait hij door het blauwe hek naar boven om richting onze boerderij te komen. We zien nog steeds niet goed wat of wie het is. Als de auto over de laatste heuvel komt zien we het. Het is antonio met achter op zijn jeep een kuip met 350 liter water! Met een brede glimlach stapt hij uit zijn wagen en roept naar ons:’Buitenlanders in onze buurt is tot daar aan toe, maar ze moeten niet gaan stinken’!
Groet Gé en Susan
zondag 7 september 2008
de patio
We werken nog steeds kei hard door om onze droom waar te maken. We hebben inmiddels augustus achter de rug en we hebben nu niet echt een goede werktemperatuur gehad. Tussen 2 uur ’s middags en 6 uur ’s avonds was het elke dag boven de 40 graden. In de schaduw wel te verstaan. En dat is net iets teveel om kei hard te werken. Maar toch is het een aangename temperatuur, hoe raar het ook klinkt. Want om onder een boom of in een hangmat een lekker tukje te doen, super.
Beetje lezen en wat zwemmen , grandioos. De binnenplaats volleggen met grote zware betontegels, iets minder. Maar wel gelukt.
De binnenplaats was ons volgend project. Eerst de nieuwe kozijnen afsmeren en vensterbanken eronder maken. Toen als het losse stucwerk van de oude muren afkrabben, dat was een hels karwei met enorme stofwolken. Maar toen dat klaar was konden we de muren gaan spuiten. Eerst met water nat maken en daarna kalk erop spuiten, echte witte kalk met ongebluste kalkstenen. 6 euro per zak waar je 150 liter kalkverf mee kunt maken. Dus daar mee aan de gang. Toen we één gevel af hadden gingen we wat drinken om ons werk te bewonderen. En terwijl we ons werk bekeken waren we het er samen roerend over eens;
Mijn god wat was dat lelijk. Het witte deed gewoon zeer aan je ogen en omdat we stukken vast stucwerk hadden laten zitten was het een raar rommelig geheel. Het was helemaal niks. Dus ons Suus en ik in de auto naar de verfboer. Het moest een zachte kleur worden , maar wat???? In de verfwinkel werden we door een aller aardigste mevrouw geholpen die we vertelde dat we een boerderij aan het verbouwen waren en dat we nu de buitenmuren aan het opknappen waren. De lieftallige señorita kwam dan ook met allerlei suggesties aan, maar alles was dicht bij het witte en daar hadden we onze buik van vol. Dus zelf maar even door het kleurenboek gebladerd. En ja hoor, samen vonden we de perfecte kleur voor onze boerderij. We gaven het kleurnummer door aan die mevrouw die vervolgens wel 6 keer vroeg of dat het wel het juiste kleurnummer was , en of het wel echt een boerderij was. Ja mevrouw dit is echt het goede kleurnummer en ja het is een oude boerderij. En we willen nu 150 liter meenemen want we zijn aan het schilderen. Zeer verwonderd keek de vrouw ons aan maar binnen een kwartier zaten we in de auto met onze 150 liter verf. Terwijl we naar huis reden keek Susan op een van de emmers en schiet in haar lach. Op de emmers stond ons kleur nummer met daar onder levensgroot; ZALMROZE. Roze, roze , een roze boerderij. Oh mijn goed wat hebben we nu weer gedaan. 150 liter roze verf gekocht. Compleet in een deuk liggen we. De auto moesten we even aan de kant zetten om bij te komen. Het wordt dus een roze boerderij. “help”. De volgende ochtend verf in de spuitmachine een aan de slag. De eerste meters waren verschrikkelijk. Suus en ik zeiden niets tegen elkaar, gewoon keihard door werken en alles roze maken.
Inmiddels is de binnenplaats klaar. Roze muren, gebroken witte tegels erin, de veranda van riet en zwarte deuren en kozijnen.8 zwarte plantenbakken met palmen erin. En ook al zeggen we het zelf. Het is nog mooier geworden dan in onze droom
Beetje lezen en wat zwemmen , grandioos. De binnenplaats volleggen met grote zware betontegels, iets minder. Maar wel gelukt.
De binnenplaats was ons volgend project. Eerst de nieuwe kozijnen afsmeren en vensterbanken eronder maken. Toen als het losse stucwerk van de oude muren afkrabben, dat was een hels karwei met enorme stofwolken. Maar toen dat klaar was konden we de muren gaan spuiten. Eerst met water nat maken en daarna kalk erop spuiten, echte witte kalk met ongebluste kalkstenen. 6 euro per zak waar je 150 liter kalkverf mee kunt maken. Dus daar mee aan de gang. Toen we één gevel af hadden gingen we wat drinken om ons werk te bewonderen. En terwijl we ons werk bekeken waren we het er samen roerend over eens;
Mijn god wat was dat lelijk. Het witte deed gewoon zeer aan je ogen en omdat we stukken vast stucwerk hadden laten zitten was het een raar rommelig geheel. Het was helemaal niks. Dus ons Suus en ik in de auto naar de verfboer. Het moest een zachte kleur worden , maar wat???? In de verfwinkel werden we door een aller aardigste mevrouw geholpen die we vertelde dat we een boerderij aan het verbouwen waren en dat we nu de buitenmuren aan het opknappen waren. De lieftallige señorita kwam dan ook met allerlei suggesties aan, maar alles was dicht bij het witte en daar hadden we onze buik van vol. Dus zelf maar even door het kleurenboek gebladerd. En ja hoor, samen vonden we de perfecte kleur voor onze boerderij. We gaven het kleurnummer door aan die mevrouw die vervolgens wel 6 keer vroeg of dat het wel het juiste kleurnummer was , en of het wel echt een boerderij was. Ja mevrouw dit is echt het goede kleurnummer en ja het is een oude boerderij. En we willen nu 150 liter meenemen want we zijn aan het schilderen. Zeer verwonderd keek de vrouw ons aan maar binnen een kwartier zaten we in de auto met onze 150 liter verf. Terwijl we naar huis reden keek Susan op een van de emmers en schiet in haar lach. Op de emmers stond ons kleur nummer met daar onder levensgroot; ZALMROZE. Roze, roze , een roze boerderij. Oh mijn goed wat hebben we nu weer gedaan. 150 liter roze verf gekocht. Compleet in een deuk liggen we. De auto moesten we even aan de kant zetten om bij te komen. Het wordt dus een roze boerderij. “help”. De volgende ochtend verf in de spuitmachine een aan de slag. De eerste meters waren verschrikkelijk. Suus en ik zeiden niets tegen elkaar, gewoon keihard door werken en alles roze maken.
Inmiddels is de binnenplaats klaar. Roze muren, gebroken witte tegels erin, de veranda van riet en zwarte deuren en kozijnen.8 zwarte plantenbakken met palmen erin. En ook al zeggen we het zelf. Het is nog mooier geworden dan in onze droom
zondag 27 juli 2008
Manana of uno otro dia
Dit is toch niet normaal. Hebben we een prachtige site, staat er nooit iets nieuws op. Nu kan ik verschillende excuses bedenken maar reëel zijn ze niet. Dus laat ik de draad maar weer eens oppikken, want eigenlijk hebben we kei veel te vertellen over van alles. Het werk, onze nieuwe vriend Antonio, de groentetuin, nieuwe huisdieren en dan nog veel en veel meer.
Na een half jaar in Spanje te wonen denk je inmiddels dat je al veel begrijpt van de Spaanse levenstijl. Echt niet. Wij zijn van die Hollandse werkmensen die de hele dag door werken, ook tijdens de siësta en weekenden kennen we niet. Elke dag van 7 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds volle bak aan de werk. En niks morgen wat vandaag af kan, dan ook vandaag afmaken. En daar snapt de Spanjaard niets van. Hier is alles “manana”of “uno otro dia”. Dus alles komt morgen of een andere dag. En dat is wennen.
Ons ijzerwerk voor de ramen is in april besteld en nu nog niet binnen. 3 weken zou het duren maar als ik in de fabriek kom, komt de eigenaar vol trots aanzetten met een ijzeren rek. En als we dan vragen , waar is de rest? Roept ie, manana of uno otro dia.
Het hang- en sluitwerk voor de ramen en deuren zouden binnen 10 dagen binnen zijn. Dat is inmiddels 2 maanden geleden . Maar maak je maar geen zorgen want het komt binnen; manana of uno otro dia.
Tegels voor de badkamer hadden ze op voorraad dus konden morgen afgeleverd worden, manana dus. Na twee weken wachten toch maar eens bellen. Oh ja die Hollanders met de tegels. We hebben toevallig”vandaag ingepland dus ze komen eraan.” Het kon wel half 10 ’s avonds worden dat is toch niet erg mijnheer.” Nee hoor, als ik mijn tegels maar krijg. En inderdaad 5 dagen later op dinsdagmorgen waren de tegels hier.
En wij zullen wat vaker schrijven.
MANANA of UNO OTRO DIA.
Na een half jaar in Spanje te wonen denk je inmiddels dat je al veel begrijpt van de Spaanse levenstijl. Echt niet. Wij zijn van die Hollandse werkmensen die de hele dag door werken, ook tijdens de siësta en weekenden kennen we niet. Elke dag van 7 uur ’s ochtends tot 10 uur ’s avonds volle bak aan de werk. En niks morgen wat vandaag af kan, dan ook vandaag afmaken. En daar snapt de Spanjaard niets van. Hier is alles “manana”of “uno otro dia”. Dus alles komt morgen of een andere dag. En dat is wennen.
Ons ijzerwerk voor de ramen is in april besteld en nu nog niet binnen. 3 weken zou het duren maar als ik in de fabriek kom, komt de eigenaar vol trots aanzetten met een ijzeren rek. En als we dan vragen , waar is de rest? Roept ie, manana of uno otro dia.
Het hang- en sluitwerk voor de ramen en deuren zouden binnen 10 dagen binnen zijn. Dat is inmiddels 2 maanden geleden . Maar maak je maar geen zorgen want het komt binnen; manana of uno otro dia.
Tegels voor de badkamer hadden ze op voorraad dus konden morgen afgeleverd worden, manana dus. Na twee weken wachten toch maar eens bellen. Oh ja die Hollanders met de tegels. We hebben toevallig”vandaag ingepland dus ze komen eraan.” Het kon wel half 10 ’s avonds worden dat is toch niet erg mijnheer.” Nee hoor, als ik mijn tegels maar krijg. En inderdaad 5 dagen later op dinsdagmorgen waren de tegels hier.
En wij zullen wat vaker schrijven.
MANANA of UNO OTRO DIA.
vrijdag 25 juli 2008
het is hier zomer
Tussen alle bedrijvigheid in toch nog maar eens een stukje schrijven want we krijgen veel reacties dat we te weinig schrijven. Jullie hebben misschien wel al gezien dat er nieuwe foto's opstaan. Hiervoor willen we toch even Willy bedanken, want die heeft de foto's gemaakt en ervoor gezorgd dat ze op de site kwamen te staan.
Maar de verbouwing verloopt zeer spoedig. De keukens en wasruimte zijn inmiddels klaar en worden al volop gebruikt. Ook zijn de bar en de eetkamer al klaar.
Op dit moment zijn we druk bezig met de buitengevels en de terrassen. De muren van de binnenplaats zijn al voor de eerste keer gespoten en volgende week komen de terras tegels binnen dus dan kunnen we beginnen met bestraten.
We krijgen ook veel hulp uit Nederland. We hebben sinds begin juni continu bezoekers dus dat is wel heel gezellig en het schiet lekker op met het werk. Ook hebben we een maand Mike hier
(dit is de zoon van de zus van Gé). Mike is timmerman en superhandig en verzet hier veel werk.
En het is hier volop zomer. de temperaturen lopen overdag op tot 53 graden in de zon en 46 graden in de schaduw. Dus overdag moet je niet in de zon gaan staan werken. Maar voor de rest maken wij het hier prima.
Maar de verbouwing verloopt zeer spoedig. De keukens en wasruimte zijn inmiddels klaar en worden al volop gebruikt. Ook zijn de bar en de eetkamer al klaar.
Op dit moment zijn we druk bezig met de buitengevels en de terrassen. De muren van de binnenplaats zijn al voor de eerste keer gespoten en volgende week komen de terras tegels binnen dus dan kunnen we beginnen met bestraten.
We krijgen ook veel hulp uit Nederland. We hebben sinds begin juni continu bezoekers dus dat is wel heel gezellig en het schiet lekker op met het werk. Ook hebben we een maand Mike hier
(dit is de zoon van de zus van Gé). Mike is timmerman en superhandig en verzet hier veel werk.
En het is hier volop zomer. de temperaturen lopen overdag op tot 53 graden in de zon en 46 graden in de schaduw. Dus overdag moet je niet in de zon gaan staan werken. Maar voor de rest maken wij het hier prima.
woensdag 11 juni 2008
een stukje privé
Nou hè hè eindelijk weer een stukje in het laatste nieuws.
De afgelopen weken hebben we aan de suites van onze dochters gewerkt en aan onze inloop-klerenkast. Daar heb ik ( Susan) al 45 jaar op gewacht en nu eindelijk heb ik een inloopkast. Ik kon niet wachten tot dat het helemaal klaar was en begon natuurlijk direct met het wassen en uitpakken van onze koffers en dozen met kleren.
Heerlijk om nu een vertrek in te kunnen lopen waar al je kleren uitgestald liggen en hangen ipv uit een koffer te moeten zoeken.
Ook hebben we inmiddels de suites van ons Debbie en Janneke klaar zodat ze in hun eigen bed kunnen slapen als ze hier komen. Janneke heeft haar kamer al ingewijd en Debbie komt volgende week. Om jullie toch een idee te geven hoe hard we gewerkt hebben willen we jullie toch de foto's laten zien.
Inmiddels zijn we druk bezig aan de 2 keukens en aan de wasruimte. dus we pakken nu ineens 3 vertrekken tegelijk. Het is wel veel werk maar we krijgen veel goede en gezellige hulp uit Nederland.
De afgelopen weken hebben we aan de suites van onze dochters gewerkt en aan onze inloop-klerenkast. Daar heb ik ( Susan) al 45 jaar op gewacht en nu eindelijk heb ik een inloopkast. Ik kon niet wachten tot dat het helemaal klaar was en begon natuurlijk direct met het wassen en uitpakken van onze koffers en dozen met kleren.
Heerlijk om nu een vertrek in te kunnen lopen waar al je kleren uitgestald liggen en hangen ipv uit een koffer te moeten zoeken.
Ook hebben we inmiddels de suites van ons Debbie en Janneke klaar zodat ze in hun eigen bed kunnen slapen als ze hier komen. Janneke heeft haar kamer al ingewijd en Debbie komt volgende week. Om jullie toch een idee te geven hoe hard we gewerkt hebben willen we jullie toch de foto's laten zien.
Inmiddels zijn we druk bezig aan de 2 keukens en aan de wasruimte. dus we pakken nu ineens 3 vertrekken tegelijk. Het is wel veel werk maar we krijgen veel goede en gezellige hulp uit Nederland.
maandag 5 mei 2008
Suite de Tiscar
Hier eindelijk weer een berichtje van ons. We zijn zo druk bezig dat we nog geen tijd hebben om af en toe een stuk te schrijven. Nu maken we op dit moment ook niet zo heel veel mee. Behalve dat we lange dagen maken om alles klaar te krijgen. De eerste suite is bijna klaar. We hebben de naam veranderd zoals jullie misschien al gemerkt hebben. Eerst noemden we dit het familie appartement. Maar nu dachten heel veel mensen dat dat alleen voor de familie was.Dus dat misverstand hebben we even de wereld uitgeholpen. Het is nu "suite de Tiscar"en geschikt voor 6 personen. Er moet alleen nog een gedeelte van de vloer in,het beddengoed is er nog niet en de rejas moeten nog binnenkomen. En niet te vergeten de badkamer maar daarvoor hebben we eerst al het materiaal nodig en dat is nog niet binnen. Ze beloven hier elke week dat het komt en een gedeelte hebben we ook al, maar die dingen die er al eerste in moeten zijn er nog niet.En dan is dat zover klaar. Om jullie alvast een idee te geven hoe het gaat worden hebben we er alvast wat foto's bij gedaan.Onder de rubriek verbouwing vindt je de nieuwe foto's van "suite de Tiscar
Ondertussen proberen we ook nog de andere rubrieken bij te werken oa : rondom de boerderij.
Ondertussen proberen we ook nog de andere rubrieken bij te werken oa : rondom de boerderij.
zondag 13 april 2008
!We kunnen geen steen meer zien,maar het was kei goe!
31 maart – 3 april 2008
Uitdagingen zijn we aangegaan. Of we het toogje willen metselen? Nog nooit gedaan, maar eh hotseflotse, nu weet ons Kodjo hoe het moet!
In anderhalve dag zat ie erin. Uiteraard wel onder deskundige begeleiding van jullie Gé. Met samengeknepen billen werd 36 uur later de stelling eronder weggehaald, maar je kunt er gerust onderdoor lopen en met plezier naar kijken.
Uitdagingen zijn we aangegaan. Of we het toogje willen metselen? Nog nooit gedaan, maar eh hotseflotse, nu weet ons Kodjo hoe het moet!
In anderhalve dag zat ie erin. Uiteraard wel onder deskundige begeleiding van jullie Gé. Met samengeknepen billen werd 36 uur later de stelling eronder weggehaald, maar je kunt er gerust onderdoor lopen en met plezier naar kijken.
Ondertussen had ons Barbara een nieuw record gevestigd; honderd knopjes schilderen in de Spaanse zon. Dankzij de handschoentjes van Susan, kan ze volgende week gerust naar haar werk.
Woensdag gingen we aan de slag met de woonkamervloer in het Tiscar appartement. Ons Kodjo had al twee dagen zitten bluffen dat je zo’n vloer er in 1 dag in kletst. Met ons vieren hebben we die dag keihard gewerkt. Tegels afbikken en waterpas leggen was het eenvoudige deel van het werk. Suzan had de gouden tip voor de kiezelvloer; je legt ze in de losse specie strak naast elkaar en sproeit er daarna water over. Maar dan de uitvoering; kiezels en keien verzamelen van het veld en kruien naar het appartement. Sam vond onze aandacht voor die stenen zo vreemd dat ie in plaats van stokken te brengen, op stenen ging kauwen. Dan het leggen van de vloer, een klus waarbij je de hele dag op je knieën steen voor steen strak naast elkaar legt. Na zonsondergang, de kip hing al uren aan het spit, waren Kodjo en Gé nog druk aan het leggen. Het resultaat is top!
Een super, mega authentieke Spaanse vloer gemaakt met materialen van het land, al zul je daar geen steen missen.
We hebben ons prima vermaakt; we vonden het heel gezellig, ontspannen en gastvrij. Het eten en drinken was heerlijk, supertop! Maar eh, of die oehoe nou echt bij jullie woont....
Kodjo & Barbara
vrijdag 28 maart 2008
Werkbezoek!!!!!!!
Het gaat vlot vooruit met de verbouwing. Samen “Suus en ik” werken we de gehele dag, en doen alles. Metselen, timmeren, stroom aanleggen, stuken en riolering. Echt alles doen we met z’n tweeën. Maar sommige dingen gaan gewoon niet met z’n tweeën, zoals 3000 dakpannen leggen, kozijnen zetten van 105 cm breed en 240 cm hoog en een vloer storten op de bovenverdieping. Daar heb je hulp voor nodig en dat kregen we. 5 mannen uit Mariaheide waren bereid een gehele week te komen helpen. Dit waren; Wouter vd Tillaart, Frank van ’t Westeinde, Hans vd broek, Jan vd Tillaart en Gerard Hermes. Ze hadden een vlucht geboekt naar Malaga en een auto gehuurd. Daags voor hun vertrek belt Hans op,”Hé Gé, ge komt ons toch wel halen van het vliegveld want anders vinden we jullie nooit” Ja die is gek, antwoord ik. Draai maar de route beschrijving uit of gebruik je tomtom. “Wat moet ik dan instellen op mijn tomtom”vraagt Hans. “Puente Genil – Tiscar, dan brengt hij je tot bij de voordeur”. Tot morgen en rij voorzichtig.
De volgende dag ’s avonds landen ze in Malaga. Ze pikken de auto op en instaleren de tomtom, en zetten koers richting Puente Genil. En verhip de tomtom doet zijn werk. Hier rechts, hier links en bracht ze de goede richting in. Wat de tomtom echter niet wist was dat ze bij Antequera de snelweg veranderd hebben. En ja hoor in plaats van naar Sevilla reden ze richting Granada. Precies de verkeerde kant op. Na enkele km. raakt de tomtom in de war en de 5 heren schieten in lichte stress. “Wa nou weer. Als da ding ut niet mir weet, staan we hier dalijk in de donker en ik ben hier nog nooit gewist” Maar de tomtom stelde de 5 gerust door ze de auto te laten keren en ze weer de juiste richting in te laten rijden. Het ging allemaal goed. Puente genil voorbij, dan klein dorpje door en dan de zandpad op. “hé”, klonk het in de auto, “zitten we hier wel goed woont die van Boxmeer in een steegt?””Ja dat klopt”zei Jan, “de hed ie verteld”. Maar 3 km verderop. “Hé klopt di wel, witte dè wel zeker, di slu toch nergens op”. “Ja wel “, zegt Jan,”di klopt”. Even verderop zien ze een groen hek. “Hé dieje van Boxmeer ha het toch altijd over een blauw hek, dè moet ie zijn”.”Nee”,zegt Jan,”di is een groen hek, we moeten een blauw hek hebben”.”Ja mar vur hetzelfde geld vind dieje van Boxmeer di blauw”. “Rij nou mar verder”zei Jan.
Onze boerderij staat op een heuvel. Daarvoor is een olijven boomgaard die stijl naar beneden loopt. Onderaan is de zandpad die dwars door de olijven boomgaard loopt. Als je op dat punt staat zie je alleen olijfbomen. In het donker is het alsof je alleen op de wereld bent. En op dat punt zegt de tomtom; “u heeft uw bestemming bereikt”. Ze stoppen en kijken rond. “Of de ding is gek, of ik ben gek”klinkt het vanuit de auto. “Mar di slu nergens op”.”Ja, zegt Jan, nou weet ik het ook nie mir. Rij mar een stukje verder”. Intussen zit ik in de boerderij en denk, waar blijven ze nou. Ze han der allang moeten zijn. Ik loop naar de steegt en zie links in de verte een auto .Dat kunnen ze niet zijn, denk ik, want ze komen van rechts. Dus loop ik ze maar een stukje tegemoet. Ik zie dat de auto links van mij aan het keren is en terug komt. Ik roep mijn hond Sam bij me. Tot mijn verbazing zie ik de auto mijn oprit in draaien. En ja hoor even later hoor ik de bekende stemmen vanaf de boerderij. Een hoop gelach en stoere praat. Dat zijn ze. Als ik weer bij de boerderij kom, liggen de heren in een deuk en krijgen we het hele verhaal in geuren en kleuren te horen. Ze schuiven aan tafel waar we gezellig verder borrelen en eten tot het bedtijd was. De volgende ochtend hadden we een jarige. Gerard werd 60 jaar. Dit moest gevierd worden. Slingers opgehangen en lang zal ie leven gezongen. Lekker ontbeten en toen begonnen we aan de rondleiding. Eerst de boerderij, toen een rondje over de grond naar de rivier en weer terug naar de boerderij. Tijd voor koffie met taart. Daarna begonnen we aan de dakpannen. De zon scheen dus heerlijk het dak op. Ze knalde er alle 5 meteen tegenaan. Tegen een uur of 6 ’s middags keek ik naar Hans. Kort broekje aan, t-shirtje, zittend op de nok van het dak, genietend van de zon. Alleen ik denk dat ie iets teveel van de zon had genoten. Hij was kei maar dan ook kei rood. De rest van de week een blouse met lange mouwen aan en smeren. ’S Avonds zaten we buiten rond het kampvuur op de binnenplaats en was het super gezellig. De volgende dag gingen we verder met het dak. Het was licht bewolkt, dus veel roofvogels. De gehele dag ging het, “jan, jan wat vliegt daar?”Jan gaf dan uitleg wat voor roofvogel het was en waar je dat aan kon zien.
De hele dag werd er hard gewerkt en ’s avonds was het weer gezellig. Elke maaltijd zorgde ons Suus dat de heren niets te kort kwamen en voor het drinken vonden ze zelf de weg naar de koelcel. De hele week was een superweek. En elke dag een beetje een jarige. 1e dag Gerard 60, 2e dag Gerard 60 en 1 dag, 3e dag Gerard 60 en 2 dagen en ga zo maar door.
Er was heel, heel veel gedaan die week. Alle dakpannen met nokvorsten liggen erop, rest van het dak is gerestaureerd. 14 Kozijnen zijn geplaatst, schoorsteen gemetseld, vloer in de wasruimte gestort en de vloer van de Afrika suite op de 1e verdieping is gestort. Dus ons Suus en ik zijn superblij. We hebben ook zelf een super gezellige week gehad. Op de site zal binnenkort nog meer te lezen zijn over het bezoek van die 5. Zoals de ontmoeting met de oehoe.
Groetjes Gé en Susan uit Spanje
De volgende dag ’s avonds landen ze in Malaga. Ze pikken de auto op en instaleren de tomtom, en zetten koers richting Puente Genil. En verhip de tomtom doet zijn werk. Hier rechts, hier links en bracht ze de goede richting in. Wat de tomtom echter niet wist was dat ze bij Antequera de snelweg veranderd hebben. En ja hoor in plaats van naar Sevilla reden ze richting Granada. Precies de verkeerde kant op. Na enkele km. raakt de tomtom in de war en de 5 heren schieten in lichte stress. “Wa nou weer. Als da ding ut niet mir weet, staan we hier dalijk in de donker en ik ben hier nog nooit gewist” Maar de tomtom stelde de 5 gerust door ze de auto te laten keren en ze weer de juiste richting in te laten rijden. Het ging allemaal goed. Puente genil voorbij, dan klein dorpje door en dan de zandpad op. “hé”, klonk het in de auto, “zitten we hier wel goed woont die van Boxmeer in een steegt?””Ja dat klopt”zei Jan, “de hed ie verteld”. Maar 3 km verderop. “Hé klopt di wel, witte dè wel zeker, di slu toch nergens op”. “Ja wel “, zegt Jan,”di klopt”. Even verderop zien ze een groen hek. “Hé dieje van Boxmeer ha het toch altijd over een blauw hek, dè moet ie zijn”.”Nee”,zegt Jan,”di is een groen hek, we moeten een blauw hek hebben”.”Ja mar vur hetzelfde geld vind dieje van Boxmeer di blauw”. “Rij nou mar verder”zei Jan.
Onze boerderij staat op een heuvel. Daarvoor is een olijven boomgaard die stijl naar beneden loopt. Onderaan is de zandpad die dwars door de olijven boomgaard loopt. Als je op dat punt staat zie je alleen olijfbomen. In het donker is het alsof je alleen op de wereld bent. En op dat punt zegt de tomtom; “u heeft uw bestemming bereikt”. Ze stoppen en kijken rond. “Of de ding is gek, of ik ben gek”klinkt het vanuit de auto. “Mar di slu nergens op”.”Ja, zegt Jan, nou weet ik het ook nie mir. Rij mar een stukje verder”. Intussen zit ik in de boerderij en denk, waar blijven ze nou. Ze han der allang moeten zijn. Ik loop naar de steegt en zie links in de verte een auto .Dat kunnen ze niet zijn, denk ik, want ze komen van rechts. Dus loop ik ze maar een stukje tegemoet. Ik zie dat de auto links van mij aan het keren is en terug komt. Ik roep mijn hond Sam bij me. Tot mijn verbazing zie ik de auto mijn oprit in draaien. En ja hoor even later hoor ik de bekende stemmen vanaf de boerderij. Een hoop gelach en stoere praat. Dat zijn ze. Als ik weer bij de boerderij kom, liggen de heren in een deuk en krijgen we het hele verhaal in geuren en kleuren te horen. Ze schuiven aan tafel waar we gezellig verder borrelen en eten tot het bedtijd was. De volgende ochtend hadden we een jarige. Gerard werd 60 jaar. Dit moest gevierd worden. Slingers opgehangen en lang zal ie leven gezongen. Lekker ontbeten en toen begonnen we aan de rondleiding. Eerst de boerderij, toen een rondje over de grond naar de rivier en weer terug naar de boerderij. Tijd voor koffie met taart. Daarna begonnen we aan de dakpannen. De zon scheen dus heerlijk het dak op. Ze knalde er alle 5 meteen tegenaan. Tegen een uur of 6 ’s middags keek ik naar Hans. Kort broekje aan, t-shirtje, zittend op de nok van het dak, genietend van de zon. Alleen ik denk dat ie iets teveel van de zon had genoten. Hij was kei maar dan ook kei rood. De rest van de week een blouse met lange mouwen aan en smeren. ’S Avonds zaten we buiten rond het kampvuur op de binnenplaats en was het super gezellig. De volgende dag gingen we verder met het dak. Het was licht bewolkt, dus veel roofvogels. De gehele dag ging het, “jan, jan wat vliegt daar?”Jan gaf dan uitleg wat voor roofvogel het was en waar je dat aan kon zien.
De hele dag werd er hard gewerkt en ’s avonds was het weer gezellig. Elke maaltijd zorgde ons Suus dat de heren niets te kort kwamen en voor het drinken vonden ze zelf de weg naar de koelcel. De hele week was een superweek. En elke dag een beetje een jarige. 1e dag Gerard 60, 2e dag Gerard 60 en 1 dag, 3e dag Gerard 60 en 2 dagen en ga zo maar door.
Er was heel, heel veel gedaan die week. Alle dakpannen met nokvorsten liggen erop, rest van het dak is gerestaureerd. 14 Kozijnen zijn geplaatst, schoorsteen gemetseld, vloer in de wasruimte gestort en de vloer van de Afrika suite op de 1e verdieping is gestort. Dus ons Suus en ik zijn superblij. We hebben ook zelf een super gezellige week gehad. Op de site zal binnenkort nog meer te lezen zijn over het bezoek van die 5. Zoals de ontmoeting met de oehoe.
Groetjes Gé en Susan uit Spanje
woensdag 19 maart 2008
het familie appartement
De tweede grote klus. Want 3 van de 5 kamers, te weten 2 slaapkamers en een badkamer, waren nog niet meer als puin, puin en nog eens puin. Maar omdat hier de tractor bij kon komen moest dit klusje zo geklaard zijn. De puin moest 1 meter weg gegraven worden zodat de vloer op dezelfde hoogte kwam te liggen als de rest van het appartement. Buurman Antonio met zijn tractor erbij geroepen, en met een grote bak scheppen maar. Het ging goed tot op een halve meter. De tractor bonkte tegen iets aan en kwam daardoor met zijn wielen tegen een muur die toen ook instortte. Onder het puin lagen de rotsen waar de boerderij opgebouwd is. Hier hadden we niet op gerekend. Na intensief overleg kwamen we op een geweldig idee. Dit wordt een appartement met een trappetje. Dus alles een halve meter hoger vlakker gemaakt en daar beton op gestort. Links en rechts steken nog wat rots punten boven de vloer uit. En als er straks iemand vraagt waarom er een trapje in het appartement is, steken zij met hun koppen boven de vloer uit als stille getuigen.
Inmiddels zijn we druk bezig met de afwerking van de kamers. Dus stucen, stroom aanleggen. muren afwerken en vensterbanken plaatsen. En dat alles is in de stijl van de boerderij. Dus met natuurstenen en niets is recht. Een hele uitdaging maar met een mooi resultaat. Als het klaar is komen de foto's op de site. dus nog even geduld.
Inmiddels zijn we druk bezig met de afwerking van de kamers. Dus stucen, stroom aanleggen. muren afwerken en vensterbanken plaatsen. En dat alles is in de stijl van de boerderij. Dus met natuurstenen en niets is recht. Een hele uitdaging maar met een mooi resultaat. Als het klaar is komen de foto's op de site. dus nog even geduld.
maandag 10 maart 2008
De Verbouwing
Twee maanden zijn we nu in Spanje. En elke dag stevig aan het bouwen. Toen we aankwamen zagen we dat het dak van de schuur een ander plekje had gevonden; nl. op de vloer van de schuur. Het was één grote puinzooi. De vraag waar zullen we beginnen was niet meer zo moeilijk want de vrachtwagen met onze spullen was onderweg. En dat moest voor een groot gedeelte in de schuur komen te staan. En we moesten flink aan de slag want over 3 weken zou de zonne-energie komen waarvoor nog een platdak gebouwd moest worden. En in de schuur moesten de accu's komen en die moeten droog staan. Dus rapido aan de gang. De schuur opruimen was zo gedaan(2 dagen), dus begonnen we snel aan het plat dak. Want als die klaar was konden we aan het grote dak beginnen. De buitenste muren voor het nieuwe platdak staan er al. Eéntje moest er 60 cm hoger worden. Dit wilde ik doen met zwerfkeien want dat is de rest van de muur ook, en omdat het later zicht werk wordt leek ons dat wel mooi. en het was maar 60 cm. Wel 20 meter lang maar hup aan de gang. Kruiwagen cement erbij,op het veld achter stenen zoeken, trap tegen de muur. Cement in een emmer, paar stenen erbij en omhoog. Het metselen ging me goed af. Buitenzijde vastmetselen, binnenzijde opvullen met losse stenen en klei want de muur is één meter dik. Het zonnetje scheen en Gé is fluitend de eerste stenen op het muurtje aan het leggen. De eerste meters gingen gepaard met luid gezang als "kleine kokette katinka"en "dank u voor deze nieuwe morgen". De laatste meters en 1 week later was het stil. Af en toe een klein vloekje maar verder stil. 695 keer per dag de ladder op en af met cement en stenen begon zijn tol te eisen. Tintelende vingers van het emmertje en kramp in de kuiten van het laddertje. Maar wel klaar. Dus balklaag erop. Hé tussen de balken moet het opgemetseld worden , maar nu bij alle muren. dus laddertje weer voor de dag, stenen zoeken, cement draaien. En daar gaat Gé weer, laddertje op, laddertje af. Een week later had ik er wel baat bij. Ik kon vort in mijn knie holtes krabben zonder dat ik krom hoef.
Platen op het dak en mijn dak van 20 bij 5 meter was dicht. Voordat ik er dakleer op ging branden begon ik eerst aan het dak van de schuur. Voor een deel nieuwe spanten erin en een nieuw ontluchtingluik erop timmeren. De maten kon ik nog van de oude halen zodat ie de originele afmetingen kreeg. Zo het timmerwerk is klaar. Nu nog de pannen. het zijn dubbele pannen, hol en bol, ook wel monnik en non genoemd. Die leg je vast in de cement. Elk rijtje pannen= 1 kruiwagen cement. Ja hoor daar gaat hij weer. Eerst pannen omhoog, klaar zetten op het platdak en dan kwam het emmertje weer. Alleen al op het ontluchtingsluik gingen 11 kruiwagens cement en 320 dakpannen. Toen moest ik nog aan de rest van het dak beginnen. Maar inmiddels is het dak af. En op het platdak ligt het dakleer. De zonnepanelen staan erop, en in de schuur staat de rest van de installatie en nog droog ook.
Foto's van het nieuwe dak staan onder de rubriek "verbouwing".
Platen op het dak en mijn dak van 20 bij 5 meter was dicht. Voordat ik er dakleer op ging branden begon ik eerst aan het dak van de schuur. Voor een deel nieuwe spanten erin en een nieuw ontluchtingluik erop timmeren. De maten kon ik nog van de oude halen zodat ie de originele afmetingen kreeg. Zo het timmerwerk is klaar. Nu nog de pannen. het zijn dubbele pannen, hol en bol, ook wel monnik en non genoemd. Die leg je vast in de cement. Elk rijtje pannen= 1 kruiwagen cement. Ja hoor daar gaat hij weer. Eerst pannen omhoog, klaar zetten op het platdak en dan kwam het emmertje weer. Alleen al op het ontluchtingsluik gingen 11 kruiwagens cement en 320 dakpannen. Toen moest ik nog aan de rest van het dak beginnen. Maar inmiddels is het dak af. En op het platdak ligt het dakleer. De zonnepanelen staan erop, en in de schuur staat de rest van de installatie en nog droog ook.
Foto's van het nieuwe dak staan onder de rubriek "verbouwing".
vrijdag 29 februari 2008
Ode aan ons Nietje
Eerst effe uitleggen wie ons Nietje is.
Nietje "eigenlijk Anita"is een vriendin van mij . We zeiken elkaar continu af,en hebben daar bij allebei veel lol in. Samen zijn we vaak naar het cabaret geweest. En viel de avond dan tegen ,maakte ons niks uit. Voordat we thuis waren rolde de tranen van het lachen over onze wangen. Zelf schreven we ook cabaret stukken , en soms voerden we die samen uit. Een dikke tien jaar geleden hebben we het Bibber stuk uitgevoerd op de Bonte avond in de hei. Een geweldig stuk. Daarbij droegen Anita en ik dezelfde kleding met daarbij passend zeer oude degelijke sloffen. Nu komt het moraal van dit verhaal.Tijdens de verhuizing naar Spanje kwamen ook deze sloffen weer voor de dag. Toch maar meegenomen misschien komen ze van pas.
En inderdaad iedere avond na het douche trek ik mijn slofjes aan . En denk dan ,Nietje ik zit er weer warmpjes bij.
dus deze is voor jou Nietje
Van je allerliefste vriendje Gé
Nietje "eigenlijk Anita"is een vriendin van mij . We zeiken elkaar continu af,en hebben daar bij allebei veel lol in. Samen zijn we vaak naar het cabaret geweest. En viel de avond dan tegen ,maakte ons niks uit. Voordat we thuis waren rolde de tranen van het lachen over onze wangen. Zelf schreven we ook cabaret stukken , en soms voerden we die samen uit. Een dikke tien jaar geleden hebben we het Bibber stuk uitgevoerd op de Bonte avond in de hei. Een geweldig stuk. Daarbij droegen Anita en ik dezelfde kleding met daarbij passend zeer oude degelijke sloffen. Nu komt het moraal van dit verhaal.Tijdens de verhuizing naar Spanje kwamen ook deze sloffen weer voor de dag. Toch maar meegenomen misschien komen ze van pas.
En inderdaad iedere avond na het douche trek ik mijn slofjes aan . En denk dan ,Nietje ik zit er weer warmpjes bij.
dus deze is voor jou Nietje
Van je allerliefste vriendje Gé
Sam en zijn nieuwe vriend
Sam is onze hond die niks liever doet als met stokjes spelen. Hij gaat een takje halen en legt het voor je voeten neer. Je moet het dan oppakken en weggooien. Hij gaat het dan halen. Het is voor hem een geweldig spel. Als je er geen zin in hebt zoekt Sam een list dat je het houtje wel moet gooien. Als ik met de betonmolen bezig ben legt hij het houtje in de kruiwagen.Hij weet dan dat ik het uit de kruiwagen gooi voordat ik er cement in kiep. En als je dan gaat metselen legt ie het houtje in de speciekuip, wetend dat je daar last van hebt en het er weer uit gooit. Omdat wij zijn grapjes voort kennen zal hij bij vreemden altijd zijn trukendoos opendoen.
Wij hadden problemen met de zonne-energie en daarom kwam de installateur langs om alles even na te kijken. De regulator was kapot en de licht geirriteerde man ging bellen. Ik ging weer door met mijn werkzaamheden op het dak. Ik zie dat de man aan het bellen is en ik zie dat Sam druk op zoek is naar een houtje. En ja hoor, met een houtje in zijn bek loopt hij naar die man om een meter voor hem zijn houtje neer te leggen en wachten. De man kijkt naar het houtje en draait zich om. Sam pakt het houtje op en legt het weer voor zijn voeten. De man draait zich weer om. Dit wordt niks, moet onze Sam gdacht hebben. Hij pakt het houtje weer op en legt het op de schoenen van de man. Geirriteerd geeft de man het houtje een flinke schop. Het houtje vliegt door de lucht. Joepie denkt Sam, een vriendje. Hij rent het houtje achterna, pakt het op en legt het weer op zijn schoen. Flink boos bukt de man, pakt het houtje en gooit het de afgrond in langs het huis vol met struiken en pikkers. Maakt Sam niks uit.Hij rent naar beneden op zoek naar zijn houtje. Ondertussen gaat de man naar zijn auto. Sam heeft hoogstwaarschijnlijk zijn houtje niet kunnen vinden, maar komt boven met een flinke tak met de bladeren er nog aan. Hij gaat op zoek naar zijn nieuwe vriend. Aha daar zit ie in de auto, Sam legt de tak voor de portier.
De man stapt uit pakt een briefje uit zijn zak en gaat weer zitten. Sam wacht geduldig. De man stapt weer uit en loopt in de richting van de zonne-panelen. Aha dankt Sam nu vlug zijn. Hij pakt de tak en legt hem met veel moeite op de auto stoel, en wacht tot de man terug komt. En die kwam terug. Hij maakte rare gebaren naar Sam en een schop beweging. Sam ontwijkt hem en gaat een paar meter terug zitten.De man begint de tak uit de auto te trekken.
Ik zal er maar naar toe lopen voordat dit uit de hand loopt.Toen ik beneden kwam vertelde de man dat ie morgen een nieuwe regulator had en die dan kwam installeren. Ondertussen kwam sam tegen mij aan staan. Ik aaide hem even over zijn bol. Ik gaf de man een hand en bedankte hem voor zijn snelle service en van Sam moest ik zeggen, liever niet schoppen( in het nederlands). Half glimlachend en totaal onbegrijpelijk stapt de man in zijn auto en rijdt weg. Ik denk niet Sam dat dit je nieuwe vriend wordt.
Wij hadden problemen met de zonne-energie en daarom kwam de installateur langs om alles even na te kijken. De regulator was kapot en de licht geirriteerde man ging bellen. Ik ging weer door met mijn werkzaamheden op het dak. Ik zie dat de man aan het bellen is en ik zie dat Sam druk op zoek is naar een houtje. En ja hoor, met een houtje in zijn bek loopt hij naar die man om een meter voor hem zijn houtje neer te leggen en wachten. De man kijkt naar het houtje en draait zich om. Sam pakt het houtje op en legt het weer voor zijn voeten. De man draait zich weer om. Dit wordt niks, moet onze Sam gdacht hebben. Hij pakt het houtje weer op en legt het op de schoenen van de man. Geirriteerd geeft de man het houtje een flinke schop. Het houtje vliegt door de lucht. Joepie denkt Sam, een vriendje. Hij rent het houtje achterna, pakt het op en legt het weer op zijn schoen. Flink boos bukt de man, pakt het houtje en gooit het de afgrond in langs het huis vol met struiken en pikkers. Maakt Sam niks uit.Hij rent naar beneden op zoek naar zijn houtje. Ondertussen gaat de man naar zijn auto. Sam heeft hoogstwaarschijnlijk zijn houtje niet kunnen vinden, maar komt boven met een flinke tak met de bladeren er nog aan. Hij gaat op zoek naar zijn nieuwe vriend. Aha daar zit ie in de auto, Sam legt de tak voor de portier.
De man stapt uit pakt een briefje uit zijn zak en gaat weer zitten. Sam wacht geduldig. De man stapt weer uit en loopt in de richting van de zonne-panelen. Aha dankt Sam nu vlug zijn. Hij pakt de tak en legt hem met veel moeite op de auto stoel, en wacht tot de man terug komt. En die kwam terug. Hij maakte rare gebaren naar Sam en een schop beweging. Sam ontwijkt hem en gaat een paar meter terug zitten.De man begint de tak uit de auto te trekken.
Ik zal er maar naar toe lopen voordat dit uit de hand loopt.Toen ik beneden kwam vertelde de man dat ie morgen een nieuwe regulator had en die dan kwam installeren. Ondertussen kwam sam tegen mij aan staan. Ik aaide hem even over zijn bol. Ik gaf de man een hand en bedankte hem voor zijn snelle service en van Sam moest ik zeggen, liever niet schoppen( in het nederlands). Half glimlachend en totaal onbegrijpelijk stapt de man in zijn auto en rijdt weg. Ik denk niet Sam dat dit je nieuwe vriend wordt.
dinsdag 26 februari 2008
witte torenvalk??????
We gaan even een paar weken terug. Het is 30 januari en mijn vader en moeder zijn samen met Henk en Hennie hier op bezoek. We laten ze de boerderij zien en de grond erom heen. We lopen naar de rivier waar we sporen zien van wilde zwijnen. Ook lopen we even naar het meer Tiscar.
Er zijn heel veel flamingo's te bewonderen met daar tussenin allerlei eenden. Terwijl we in de schuilhut zitten te kijken zie ik in de verte een torenvalk bidden. Wel op een rare manier. Heel kort bidden,glijvluchtje en dan weer heel kort bidden en weer een glijvluchtje. Hij lijkt ook zo plomp. Als ie dichterbij komt zie ik dat ie hoofdzakelijk wit is met zwarte vleugelpunten. Hé dit is iets aparts. Vlug het boek erbij; de grijze wouw. Geweldig. Wat een prachtbeest.
Er zijn heel veel flamingo's te bewonderen met daar tussenin allerlei eenden. Terwijl we in de schuilhut zitten te kijken zie ik in de verte een torenvalk bidden. Wel op een rare manier. Heel kort bidden,glijvluchtje en dan weer heel kort bidden en weer een glijvluchtje. Hij lijkt ook zo plomp. Als ie dichterbij komt zie ik dat ie hoofdzakelijk wit is met zwarte vleugelpunten. Hé dit is iets aparts. Vlug het boek erbij; de grijze wouw. Geweldig. Wat een prachtbeest.
donderdag 21 februari 2008
de oude bewoners zijn kwaad
Het is 14 februari. De wekker loopt af. Het is kwart voor 7. Ik sta op en neem Sam mee naar beneden. Ik kleed me aan en ga het veld in met Sam. Rond 8 uur is het licht en ik zie vogels. Hé de eerste boerenzwaluw, wat leuk. In de eerste zonnestralen scheren ze over de weide. De huiszwaluw had ik 3 weken geleden al gezien. In grote groepen trokken ze over de boerderij. Maar dit waren 3 stuks boerenzwaluwen en die bleven echt rond de boerderij hangen. 's Middags als we buiten zitten te eten vliegen de zwaluwen door de binnenplaats. het zullen toch niet de zwaluwen zijn die vorig jaar hier in de boerderij hebben gebroed. We hebben de woorden nog niet uitgesproken of de eerste vliegt naar binnen, gevolgd natuurlijk door de tweede en de derde.Luid kwetterend vliegen ze door de boerderij, hun voormalige broedplaats, met nadruk op voormalig. Want alle binnenmuren en vloeren zaten vol vogelpoep en we hebben alles met moeite schoon gekregen. Daar hadden de zwaluwen geen boodschap aan. Ze waren driftig op zoek naar hun oude nest, of een plek om een nieuwe te bouwen. En daar kwamen wij een stokje voor steken. Zwaluwen eruit, laken voor de deur. Zo die waren buiten. Omdat we nog aan het bouwen zijn zit er bij sommige nieuwe kozijnen een open ruimte van 5 cm. Daar vliegt een zwaluw in volle gang door "zelf gezien". Vol proppen met kranten dus. Als Susan gaat koken zet een klein luikje open boven het gasstel. Fout. Als straaljagers schieten ze door het gat. Kwetterend door de keuken. Luik dicht, zwaluwen weer naar buiten. Dit duurt tot op de dag van vandaag. Zijn de zwaluwen niet binnen dan zit er wel een roodstaart op zoek naar een broedplaats. Eigenlijk waren zij hier eerder als wij. Eigenlijk wel.
maandag 18 februari 2008
Nachtelijk bezoek
Elke avond als we zeggen, we gaan tanden poetsen gaat Sam de hond al naar boven.Als we dan boven komen ligt ie al lekker in z'n mand. Ook ons ander trouw huisdier zit dan al op zijn plek; de torenvalk. Hij slaapt ook op zolder boven in het spant. Wij hebben hem geaccepteerd en hij ons. Dus wensen we Sam en de torenvalk welterusten en kruipen in onze tent. De oehoe roept buiten, en wij vallen in slaap. Eventjes want dan begint Sam te grommen. Ik zeg dat ie stil moet zijn. Even later gaat het grommen over in blaffen. Ik uit de tent. Sam staat recht in zijn mand naar het spant te turen. Ik schijn met de zaklamp naar boven en daar in het spant zitten twee holenduiven. Ik zeg tegen Sam dat ie uit zijn mand mag komen.
Dit was feest voor hem. Luid blaffend naar de duiven sprong hij over de zolder. De duiven gaven geen kik.Handen klappen, zwaaien, niks. De duiven bleven stil zitten.Dit moest een andere aanpak krijgen. Uit de schuur een ladder gehaald en mee naar boven genomen. Susan met de zaklamp in de ogen van de duiven schijnen en ik op de ladder naar de duiven. Dit alles onder luid geblaf van onze Sam, want schijnbaar mag van hem de torenvalk wel maar de duiven niet binnen. Bij de duiven aangekomen pakte ik ze zo van de balk. Weer naar beneden en buiten los gelaten. Toen ik boven kwam lag Sam weer tevreden in zijn mand. We konden weer gaan slapen. Een paar uur later begint Sam weer te grommen. Ik denk oh jee, niet weer die duiven. Maar plots een hels kabaal, luiken klapperen en we horen een kat in paniek. Vlug de zaklamp en de tent uit. Sam is stil maar staat strak in de mand, oren gespitst en zijn staart strak. Kom maar uit de mand, zeg ik. Sam springt uit de mand en rent naar beneden. Wij erachter aan. In de toekomstige eetzaal hangt een vreselijke lucht.Kattepis. Eén luik staat half open met daar tegenaan een stok. Wat raar zei ons Suus, dat luik staat elke morgen open. Nu heb ik er vanmorgen een stok tegenaan gezet, en nu staat ie weer open. Dus elke nacht kwam daar een wilde kat naar binnen. Die springt tegen het luik, luik gaat open, kat naar binnen. Nu staat daar een stok voor. dus luik ging open maar ook meteen weer dicht met daar tussen de kat, die van schrik alles vol piste. Toch maar weer naar bed, Torenvalk welterusten gewenst en tegen onze Sam gezegd; als er weer iets is los het dan zelf maar op maar laat ons even slapen.
Dit is een jonge wilde kat zoals we hem ook al in de boerderij hebben gehad.
Dit was feest voor hem. Luid blaffend naar de duiven sprong hij over de zolder. De duiven gaven geen kik.Handen klappen, zwaaien, niks. De duiven bleven stil zitten.Dit moest een andere aanpak krijgen. Uit de schuur een ladder gehaald en mee naar boven genomen. Susan met de zaklamp in de ogen van de duiven schijnen en ik op de ladder naar de duiven. Dit alles onder luid geblaf van onze Sam, want schijnbaar mag van hem de torenvalk wel maar de duiven niet binnen. Bij de duiven aangekomen pakte ik ze zo van de balk. Weer naar beneden en buiten los gelaten. Toen ik boven kwam lag Sam weer tevreden in zijn mand. We konden weer gaan slapen. Een paar uur later begint Sam weer te grommen. Ik denk oh jee, niet weer die duiven. Maar plots een hels kabaal, luiken klapperen en we horen een kat in paniek. Vlug de zaklamp en de tent uit. Sam is stil maar staat strak in de mand, oren gespitst en zijn staart strak. Kom maar uit de mand, zeg ik. Sam springt uit de mand en rent naar beneden. Wij erachter aan. In de toekomstige eetzaal hangt een vreselijke lucht.Kattepis. Eén luik staat half open met daar tegenaan een stok. Wat raar zei ons Suus, dat luik staat elke morgen open. Nu heb ik er vanmorgen een stok tegenaan gezet, en nu staat ie weer open. Dus elke nacht kwam daar een wilde kat naar binnen. Die springt tegen het luik, luik gaat open, kat naar binnen. Nu staat daar een stok voor. dus luik ging open maar ook meteen weer dicht met daar tussen de kat, die van schrik alles vol piste. Toch maar weer naar bed, Torenvalk welterusten gewenst en tegen onze Sam gezegd; als er weer iets is los het dan zelf maar op maar laat ons even slapen.
Dit is een jonge wilde kat zoals we hem ook al in de boerderij hebben gehad.
dinsdag 12 februari 2008
Hier nog een berichtje uit Spanje. We zijn inmiddels al een stuk moderner uitgerust op onze cortijo. We hebben een nieuwe laptop met internet, dus we kunnen nu vanuit onze luie stoel (?) thuis internetten. We kunnen alleen nog geen mailtjes versturen en foto's downloaden maar ik hoop dat dat binnenkort opgelost wordt.
Verder hebben we de eerste zonnepanelen op het dak staan en hebben we onze eigen stroom.
en we hebben inmiddels een nieuw kooktoestel met 5 pitten, dus we hebben ons campingbrandertje in de kast gezet. Voor ons is dit al een hele luxe vooruitgang.
Afgelopen week zijn onze 2 dochters Debbie en Janneke met wat vrienden hier geweest. Heel gezellig en wat extra werkhanden wat natuurlijk nooit weg is. We zijn druk bezig met het familieappartement. Dat was het slechtste gedeelte en nu is het al een mooie ruimte aan het worden. De muren zijn vernieuwd en opgeknapt en de kap zit erop.
Over 2 weken kan ik foto's in nederland afgeven die dan op de site komen te staan. Dus jullie moeten nog even geduld hebben.
tot zover dit bericht. tot ziens
Verder hebben we de eerste zonnepanelen op het dak staan en hebben we onze eigen stroom.
en we hebben inmiddels een nieuw kooktoestel met 5 pitten, dus we hebben ons campingbrandertje in de kast gezet. Voor ons is dit al een hele luxe vooruitgang.
Afgelopen week zijn onze 2 dochters Debbie en Janneke met wat vrienden hier geweest. Heel gezellig en wat extra werkhanden wat natuurlijk nooit weg is. We zijn druk bezig met het familieappartement. Dat was het slechtste gedeelte en nu is het al een mooie ruimte aan het worden. De muren zijn vernieuwd en opgeknapt en de kap zit erop.
Over 2 weken kan ik foto's in nederland afgeven die dan op de site komen te staan. Dus jullie moeten nog even geduld hebben.
tot zover dit bericht. tot ziens
donderdag 7 februari 2008
Onze nieuwe auto
Ja we hebben er weer één; een landrover defender.
We moesten hier een nieuwe auto kopen en na lang twijfelen ( 1 dag) hebben we de knoop doorgehakt en een landrover gekocht. Er stond er één te koop bij ons in het dorp. 3,5 jaar oud en in goede staat. Gé kon de verleiding niet weerstaan. ( volgens mij had hij heimwee naar zijn oude vertrouwde auto) En zo rijden we nu als echte campo-spanjaarden trots in onze nieuwe aanwinst rond.
dinsdag 22 januari 2008
Hallo iedereen.
We zijn inmiddels hard aan het werk en af en toe geheel van de buitenwereld afgesloten.
Afgelopen week is onze computer er mee opgehouden, net op de dag dat we zelf internet zouden hebben. toen ging de generator kapot en die kon pas maandag gemaakt worden. En omdat we toen dus geen stroom hadden konden we de telefoons niet meer opladen. Dus we zijn 3 dagen onbereikbaar geweest voor iedereen. Maar ondertussen genieten we wel van het prachtige weer en die stralende zon elke dag. We beginnen al een beetje op een spanjaard te lijken qua huidskleur.
Wat hebben we zoal al gedaan. Gé heeft een plat dak gemaakt van ruim 100 vierkante meter. Op dit dak komt over 2 weken de zonnepanelen te staan voor de zonne-energie. Vanaf dan hebben we voortaan altijd stroom. dus dit had de eerste prioriteit dat snappen jullie wel.
Verder heeft susan een muur van 20 meter lang en 80 cm dik, een 70 cm lager gemaakt.
Nu is Gé met het dak begonnen. Er zitten veel rotte delen in dus er moeten veel gerepareerd worden. Dit valt erg tegen en is meer werk dan we dachten. Maar ook dit komt goed.
Onze sam vermaakt zich ook erg goed. De hele dag spelen met hout en plastic flessen. als wij ´s-avonds het woord bed noemen gaat onze sam al naar boven in zijn bench liggen.
Voor de foto´s moeten jullie nog even geduld hebben. Over 2 weken hebben we een nieuwe computer met internet en dan kunnen we alles gaan bijwerken. Ook gaan we dan sneller en meer reageren op jullie mailtjes. wij vinden dit trouwens erg leuk dus we hopen dat jullie die blijven sturen.
Vele zonnige groetjes uit spanje
We zijn inmiddels hard aan het werk en af en toe geheel van de buitenwereld afgesloten.
Afgelopen week is onze computer er mee opgehouden, net op de dag dat we zelf internet zouden hebben. toen ging de generator kapot en die kon pas maandag gemaakt worden. En omdat we toen dus geen stroom hadden konden we de telefoons niet meer opladen. Dus we zijn 3 dagen onbereikbaar geweest voor iedereen. Maar ondertussen genieten we wel van het prachtige weer en die stralende zon elke dag. We beginnen al een beetje op een spanjaard te lijken qua huidskleur.
Wat hebben we zoal al gedaan. Gé heeft een plat dak gemaakt van ruim 100 vierkante meter. Op dit dak komt over 2 weken de zonnepanelen te staan voor de zonne-energie. Vanaf dan hebben we voortaan altijd stroom. dus dit had de eerste prioriteit dat snappen jullie wel.
Verder heeft susan een muur van 20 meter lang en 80 cm dik, een 70 cm lager gemaakt.
Nu is Gé met het dak begonnen. Er zitten veel rotte delen in dus er moeten veel gerepareerd worden. Dit valt erg tegen en is meer werk dan we dachten. Maar ook dit komt goed.
Onze sam vermaakt zich ook erg goed. De hele dag spelen met hout en plastic flessen. als wij ´s-avonds het woord bed noemen gaat onze sam al naar boven in zijn bench liggen.
Voor de foto´s moeten jullie nog even geduld hebben. Over 2 weken hebben we een nieuwe computer met internet en dan kunnen we alles gaan bijwerken. Ook gaan we dan sneller en meer reageren op jullie mailtjes. wij vinden dit trouwens erg leuk dus we hopen dat jullie die blijven sturen.
Vele zonnige groetjes uit spanje
dinsdag 8 januari 2008
we zijn al 4 dagen spanjaard
Na alle overweldigende afscheidsfeesten die we gehad hebben, zitten we nu op ons nieuwe stekkie. We zijn alvast begonnen om de boerderij op te ruimen om straks alle spullen die uitNederland komen kwijt te kunnen. We vonden het erg leuk om te zien dat er zoveel mensen op onze site zijn geweest en een berichtje achter hebben gelaten op het gastenboek. We hebben zelf nog geen computer, dus zitten we nu gezellig in een internetcafé. Binnenkort meer nieuws met ook weer foto´s.
Groeten Gé en Susan
Groeten Gé en Susan