We werken nog steeds kei hard door om onze droom waar te maken. We hebben inmiddels augustus achter de rug en we hebben nu niet echt een goede werktemperatuur gehad. Tussen 2 uur ’s middags en 6 uur ’s avonds was het elke dag boven de 40 graden. In de schaduw wel te verstaan. En dat is net iets teveel om kei hard te werken. Maar toch is het een aangename temperatuur, hoe raar het ook klinkt. Want om onder een boom of in een hangmat een lekker tukje te doen, super.
Beetje lezen en wat zwemmen , grandioos. De binnenplaats volleggen met grote zware betontegels, iets minder. Maar wel gelukt.
De binnenplaats was ons volgend project. Eerst de nieuwe kozijnen afsmeren en vensterbanken eronder maken. Toen als het losse stucwerk van de oude muren afkrabben, dat was een hels karwei met enorme stofwolken. Maar toen dat klaar was konden we de muren gaan spuiten. Eerst met water nat maken en daarna kalk erop spuiten, echte witte kalk met ongebluste kalkstenen. 6 euro per zak waar je 150 liter kalkverf mee kunt maken. Dus daar mee aan de gang. Toen we één gevel af hadden gingen we wat drinken om ons werk te bewonderen. En terwijl we ons werk bekeken waren we het er samen roerend over eens;
Mijn god wat was dat lelijk. Het witte deed gewoon zeer aan je ogen en omdat we stukken vast stucwerk hadden laten zitten was het een raar rommelig geheel. Het was helemaal niks. Dus ons Suus en ik in de auto naar de verfboer. Het moest een zachte kleur worden , maar wat???? In de verfwinkel werden we door een aller aardigste mevrouw geholpen die we vertelde dat we een boerderij aan het verbouwen waren en dat we nu de buitenmuren aan het opknappen waren. De lieftallige señorita kwam dan ook met allerlei suggesties aan, maar alles was dicht bij het witte en daar hadden we onze buik van vol. Dus zelf maar even door het kleurenboek gebladerd. En ja hoor, samen vonden we de perfecte kleur voor onze boerderij. We gaven het kleurnummer door aan die mevrouw die vervolgens wel 6 keer vroeg of dat het wel het juiste kleurnummer was , en of het wel echt een boerderij was. Ja mevrouw dit is echt het goede kleurnummer en ja het is een oude boerderij. En we willen nu 150 liter meenemen want we zijn aan het schilderen. Zeer verwonderd keek de vrouw ons aan maar binnen een kwartier zaten we in de auto met onze 150 liter verf. Terwijl we naar huis reden keek Susan op een van de emmers en schiet in haar lach. Op de emmers stond ons kleur nummer met daar onder levensgroot; ZALMROZE. Roze, roze , een roze boerderij. Oh mijn goed wat hebben we nu weer gedaan. 150 liter roze verf gekocht. Compleet in een deuk liggen we. De auto moesten we even aan de kant zetten om bij te komen. Het wordt dus een roze boerderij. “help”. De volgende ochtend verf in de spuitmachine een aan de slag. De eerste meters waren verschrikkelijk. Suus en ik zeiden niets tegen elkaar, gewoon keihard door werken en alles roze maken.
Inmiddels is de binnenplaats klaar. Roze muren, gebroken witte tegels erin, de veranda van riet en zwarte deuren en kozijnen.8 zwarte plantenbakken met palmen erin. En ook al zeggen we het zelf. Het is nog mooier geworden dan in onze droom