Werkbezoek!!!!!!!

Het gaat vlot vooruit met de verbouwing. Samen “Suus en ik” werken we de gehele dag, en doen alles. Metselen, timmeren, stroom aanleggen, stuken en riolering. Echt alles doen we met z’n tweeën. Maar sommige dingen gaan gewoon niet met z’n tweeën, zoals 3000 dakpannen leggen, kozijnen zetten van 105 cm breed en 240 cm hoog en een vloer storten op de bovenverdieping. Daar heb je hulp voor nodig en dat kregen we. 5 mannen uit Mariaheide waren bereid een gehele week te komen helpen. Dit waren; Wouter vd Tillaart, Frank van ’t Westeinde, Hans vd broek, Jan vd Tillaart en Gerard Hermes. Ze hadden een vlucht geboekt naar Malaga en een auto gehuurd. Daags voor hun vertrek belt Hans op,”Hé Gé, ge komt ons toch wel halen van het vliegveld want anders vinden we jullie nooit” Ja die is gek, antwoord ik. Draai maar de route beschrijving uit of gebruik je tomtom. “Wat moet ik dan instellen op mijn tomtom”vraagt Hans. “Puente Genil – Tiscar, dan brengt hij je tot bij de voordeur”. Tot morgen en rij voorzichtig.
De volgende dag ’s avonds landen ze in Malaga. Ze pikken de auto op en instaleren de tomtom, en zetten koers richting Puente Genil. En verhip de tomtom doet zijn werk. Hier rechts, hier links en bracht ze de goede richting in. Wat de tomtom echter niet wist was dat ze bij Antequera de snelweg veranderd hebben. En ja hoor in plaats van naar Sevilla reden ze richting Granada. Precies de verkeerde kant op. Na enkele km. raakt de tomtom in de war en de 5 heren schieten in lichte stress. “Wa nou weer. Als da ding ut niet mir weet, staan we hier dalijk in de donker en ik ben hier nog nooit gewist” Maar de tomtom stelde de 5 gerust door ze de auto te laten keren en ze weer de juiste richting in te laten rijden. Het ging allemaal goed. Puente genil voorbij, dan klein dorpje door en dan de zandpad op. “hé”, klonk het in de auto, “zitten we hier wel goed woont die van Boxmeer in een steegt?””Ja dat klopt”zei Jan, “de hed ie verteld”. Maar 3 km verderop. “Hé klopt di wel, witte dè wel zeker, di slu toch nergens op”. “Ja wel “, zegt Jan,”di klopt”. Even verderop zien ze een groen hek. “Hé dieje van Boxmeer ha het toch altijd over een blauw hek, dè moet ie zijn”.”Nee”,zegt Jan,”di is een groen hek, we moeten een blauw hek hebben”.”Ja mar vur hetzelfde geld vind dieje van Boxmeer di blauw”. “Rij nou mar verder”zei Jan.
Onze boerderij staat op een heuvel. Daarvoor is een olijven boomgaard die stijl naar beneden loopt. Onderaan is de zandpad die dwars door de olijven boomgaard loopt. Als je op dat punt staat zie je alleen olijfbomen. In het donker is het alsof je alleen op de wereld bent. En op dat punt zegt de tomtom; “u heeft uw bestemming bereikt”. Ze stoppen en kijken rond. “Of de ding is gek, of ik ben gek”klinkt het vanuit de auto. “Mar di slu nergens op”.”Ja, zegt Jan, nou weet ik het ook nie mir. Rij mar een stukje verder”. Intussen zit ik in de boerderij en denk, waar blijven ze nou. Ze han der allang moeten zijn. Ik loop naar de steegt en zie links in de verte een auto .Dat kunnen ze niet zijn, denk ik, want ze komen van rechts. Dus loop ik ze maar een stukje tegemoet. Ik zie dat de auto links van mij aan het keren is en terug komt. Ik roep mijn hond Sam bij me. Tot mijn verbazing zie ik de auto mijn oprit in draaien. En ja hoor even later hoor ik de bekende stemmen vanaf de boerderij. Een hoop gelach en stoere praat. Dat zijn ze. Als ik weer bij de boerderij kom, liggen de heren in een deuk en krijgen we het hele verhaal in geuren en kleuren te horen. Ze schuiven aan tafel waar we gezellig verder borrelen en eten tot het bedtijd was. De volgende ochtend hadden we een jarige. Gerard werd 60 jaar. Dit moest gevierd worden. Slingers opgehangen en lang zal ie leven gezongen. Lekker ontbeten en toen begonnen we aan de rondleiding. Eerst de boerderij, toen een rondje over de grond naar de rivier en weer terug naar de boerderij. Tijd voor koffie met taart. Daarna begonnen we aan de dakpannen. De zon scheen dus heerlijk het dak op. Ze knalde er alle 5 meteen tegenaan. Tegen een uur of 6 ’s middags keek ik naar Hans. Kort broekje aan, t-shirtje, zittend op de nok van het dak, genietend van de zon. Alleen ik denk dat ie iets teveel van de zon had genoten. Hij was kei maar dan ook kei rood. De rest van de week een blouse met lange mouwen aan en smeren. ’S Avonds zaten we buiten rond het kampvuur op de binnenplaats en was het super gezellig. De volgende dag gingen we verder met het dak. Het was licht bewolkt, dus veel roofvogels. De gehele dag ging het, “jan, jan wat vliegt daar?”Jan gaf dan uitleg wat voor roofvogel het was en waar je dat aan kon zien.
De hele dag werd er hard gewerkt en ’s avonds was het weer gezellig. Elke maaltijd zorgde ons Suus dat de heren niets te kort kwamen en voor het drinken vonden ze zelf de weg naar de koelcel. De hele week was een superweek. En elke dag een beetje een jarige. 1e dag Gerard 60, 2e dag Gerard 60 en 1 dag, 3e dag Gerard 60 en 2 dagen en ga zo maar door.
Er was heel, heel veel gedaan die week. Alle dakpannen met nokvorsten liggen erop, rest van het dak is gerestaureerd. 14 Kozijnen zijn geplaatst, schoorsteen gemetseld, vloer in de wasruimte gestort en de vloer van de Afrika suite op de 1e verdieping is gestort. Dus ons Suus en ik zijn superblij. We hebben ook zelf een super gezellige week gehad. Op de site zal binnenkort nog meer te lezen zijn over het bezoek van die 5. Zoals de ontmoeting met de oehoe.
Groetjes Gé en Susan uit Spanje

het familie appartement

De tweede grote klus. Want 3 van de 5 kamers, te weten 2 slaapkamers en een badkamer, waren nog niet meer als puin, puin en nog eens puin. Maar omdat hier de tractor bij kon komen moest dit klusje zo geklaard zijn. De puin moest 1 meter weg gegraven worden zodat de vloer op dezelfde hoogte kwam te liggen als de rest van het appartement. Buurman Antonio met zijn tractor erbij geroepen, en met een grote bak scheppen maar. Het ging goed tot op een halve meter. De tractor bonkte tegen iets aan en kwam daardoor met zijn wielen tegen een muur die toen ook instortte. Onder het puin lagen de rotsen waar de boerderij opgebouwd is. Hier hadden we niet op gerekend. Na intensief overleg kwamen we op een geweldig idee. Dit wordt een appartement met een trappetje. Dus alles een halve meter hoger vlakker gemaakt en daar beton op gestort. Links en rechts steken nog wat rots punten boven de vloer uit. En als er straks iemand vraagt waarom er een trapje in het appartement is, steken zij met hun koppen boven de vloer uit als stille getuigen.
Inmiddels zijn we druk bezig met de afwerking van de kamers. Dus stucen, stroom aanleggen. muren afwerken en vensterbanken plaatsen. En dat alles is in de stijl van de boerderij. Dus met natuurstenen en niets is recht. Een hele uitdaging maar met een mooi resultaat. Als het klaar is komen de foto's op de site. dus nog even geduld.

De Verbouwing

Twee maanden zijn we nu in Spanje. En elke dag stevig aan het bouwen. Toen we aankwamen zagen we dat het dak van de schuur een ander plekje had gevonden; nl. op de vloer van de schuur. Het was één grote puinzooi. De vraag waar zullen we beginnen was niet meer zo moeilijk want de vrachtwagen met onze spullen was onderweg. En dat moest voor een groot gedeelte in de schuur komen te staan. En we moesten flink aan de slag want over 3 weken zou de zonne-energie komen waarvoor nog een platdak gebouwd moest worden. En in de schuur moesten de accu's komen en die moeten droog staan. Dus rapido aan de gang. De schuur opruimen was zo gedaan(2 dagen), dus begonnen we snel aan het plat dak. Want als die klaar was konden we aan het grote dak beginnen. De buitenste muren voor het nieuwe platdak staan er al. Eéntje moest er 60 cm hoger worden. Dit wilde ik doen met zwerfkeien want dat is de rest van de muur ook, en omdat het later zicht werk wordt leek ons dat wel mooi. en het was maar 60 cm. Wel 20 meter lang maar hup aan de gang. Kruiwagen cement erbij,op het veld achter stenen zoeken, trap tegen de muur. Cement in een emmer, paar stenen erbij en omhoog. Het metselen ging me goed af. Buitenzijde vastmetselen, binnenzijde opvullen met losse stenen en klei want de muur is één meter dik. Het zonnetje scheen en Gé is fluitend de eerste stenen op het muurtje aan het leggen. De eerste meters gingen gepaard met luid gezang als "kleine kokette katinka"en "dank u voor deze nieuwe morgen". De laatste meters en 1 week later was het stil. Af en toe een klein vloekje maar verder stil. 695 keer per dag de ladder op en af met cement en stenen begon zijn tol te eisen. Tintelende vingers van het emmertje en kramp in de kuiten van het laddertje. Maar wel klaar. Dus balklaag erop. Hé tussen de balken moet het opgemetseld worden , maar nu bij alle muren. dus laddertje weer voor de dag, stenen zoeken, cement draaien. En daar gaat Gé weer, laddertje op, laddertje af. Een week later had ik er wel baat bij. Ik kon vort in mijn knie holtes krabben zonder dat ik krom hoef.
Platen op het dak en mijn dak van 20 bij 5 meter was dicht. Voordat ik er dakleer op ging branden begon ik eerst aan het dak van de schuur. Voor een deel nieuwe spanten erin en een nieuw ontluchtingluik erop timmeren. De maten kon ik nog van de oude halen zodat ie de originele afmetingen kreeg. Zo het timmerwerk is klaar. Nu nog de pannen. het zijn dubbele pannen, hol en bol, ook wel monnik en non genoemd. Die leg je vast in de cement. Elk rijtje pannen= 1 kruiwagen cement. Ja hoor daar gaat hij weer. Eerst pannen omhoog, klaar zetten op het platdak en dan kwam het emmertje weer. Alleen al op het ontluchtingsluik gingen 11 kruiwagens cement en 320 dakpannen. Toen moest ik nog aan de rest van het dak beginnen. Maar inmiddels is het dak af. En op het platdak ligt het dakleer. De zonnepanelen staan erop, en in de schuur staat de rest van de installatie en nog droog ook.
Foto's van het nieuwe dak staan onder de rubriek "verbouwing".