Zo, de boerderij is inmiddels compleet roze, en de balkons zijn bevestigd. Het is een zeer fraai geheel geworden. De India en de Afrika suite zijn op een haar na klaar.
Maar dat moet ook wel, want 1 november gaan we open, en zowaar hebben de eerste gasten al geboekt!
1 november komen de eerste gasten maar op 11 november zijn de volgende er al.
Tussen kerst en oud en nieuw zitten we al bijna vol en in januari wordt het echt druk.
Kei leuk dus! De aankomende weken gaan we druk verder met het verbouwen. De receptie en de entree en de badkamer van de ‘suite de tiscar’ zijn het eerst aan de beurt.
Dat wordt nog flink aanpoten voor 1 november. Gelukkig werkt het weer uitstekend mee, elke dag is het tussen de 25 en 30 graden met volop zon. Dit is duidelijk te merken in onze groente tuin.
We blijven de tomaten en paprika’s plukken en ook de bonen blijven komen. De paprika was wel het meest opmerkelijke de gehele zomer. We hebben er volop van kunnen genieten, we hadden 2 verschillende soorten gezet; grote en kleine paprika’s.
Het viel ons op als we de kleine paprika’s te lang lieten hangen, werden ze rood??
Ons Suus maakt elke dag gebruik van onze groente, in allerlei gerechten worden de groenten verwerkt, en wat we over hebben wordt ingemaakt. Ook zijn we op dit moment onze eerste olijven aan het inmaken. Van onze enige olijfboom; super leuk om te doen.
De laatste tijd kookte ons Suus steeds pittiger. Overal waar we onze groenten in verwerkten had een pittige smaak, en met de dag pittiger. En ze wist zeker dat ze het niet anders had klaargemaakt dan anders. Totdat de groente soep kwam. Bij elke hap sloegen de vlammen uit je oren.
Wat bleek nu; ik had Susan nooit verteld dat we twee verschillende soorten paprika’s hadden en omdat ik de kleine paprika’s al groen pluk en ze door elkaar in een bak gooide was er, behalve de grootte, geen verschil. De kleine paprika’s bleken echter geen paprika’s te zijn; maar Spaanse peper! En omdat de grote paprika’s die dag opwaren had ze al de kleintjes in de groentesoep gesneden. En echt waar, we hebben met tranen in onze ogen afscheid genomen van onze groentesoep.
Inmiddels hebben we ook een grote generator aangeschaft die in geval van bewolking alle accu’s automatisch volhoudt. Het heeft lang geduurd voordat alles op één lijn liep want in het begin viel regelmatig de stroom uit. En de generator bleef dan ook uit. En met volop zon, ja hoor, dacht de generator nu ga ik ook staan rammelen. De man van de generator en de man van de zonnepanelen hebben we op één dag uitgenodigd. En we hebben ze verteld dat ze er maar eens voor moesten zorgen dat alles op elkaar werd afgestemd.
En warempel, tegen 6 uur ‘s avonds werkte alles perfect. De heren waren tevreden en wij ook.
Zouden we nu eindelijk van onze stroomproblemen verlost zijn? Laten we het hopen!
Die dag had ik de gehele dag tegels staan slijpen, dus ik zag eruit als zwarte piet, maar dan in het wit.
Ik had wel een douche verdiend! Draai aan de kraan…. Niks. Even in de schuur kijken wat er aan de hand is, eigenlijk niks; alleen geen water!
Dan maar naar buiten bij de put. Inmiddels is het aardedonker, en moet ik door het veld naar de put. Onze watervoorziening wordt vanuit een groot pompstation naar onze put gepompt en daar tappen wij dan weer water vanaf.
Maar ook op die buizen zat geen druk, dus er was iets mis met het pompstation. Het was vrijdag avond, op zaterdag en zondag wordt er niet gewerkt, maandag was een feestdag, dus op z’n vroegst hebben we dinsdag pas weer water. Oké, volgende probleem… hoe komen we aan water?!
De volgende ochtend ging ons Suus vroeg naar de winkel om flessen water in te kopen, zodat we toch iets hebben. Terwijl ze naar het dorp rijdt komt ze onze buurman, en inmiddels vriend, Antonio Guzman tegen. Ze vertelde hem dat de boerderij zonder water zit en dat ze naar het dorp gaat om water te halen.
Inmiddels is het zaterdagavond 8 uur. We zijn nog allebei boven in de suites aan het werken, als we een auto aan horen komen. En je moet weten dat het hier in het weekend muis stil is. Heel langzaam zien we over de heuvels van Tiscar een auto aankomen, heel langzaam draait hij door het blauwe hek naar boven om richting onze boerderij te komen. We zien nog steeds niet goed wat of wie het is. Als de auto over de laatste heuvel komt zien we het. Het is antonio met achter op zijn jeep een kuip met 350 liter water! Met een brede glimlach stapt hij uit zijn wagen en roept naar ons:’Buitenlanders in onze buurt is tot daar aan toe, maar ze moeten niet gaan stinken’!
Groet Gé en Susan